کد مطلب:303714 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
فریاد فاطمه در محشر با دیدن سر بریده حسین بلند می شود
قال رسول الله (ص): اذا كان یوم القیامة جاءت فاطمة صلوات الله علیها فی لمة من نسائها فیقال لها ادخلی الجنة فتقول لا ادخل حتی اعلم ما صنع بولدی من بعدی؟ فیقال لها: انظری فی قلب القیامة فتنظر الی الحسین صلوات الله علیه قائماً و لیس علیه رأس فتصرخ صرخة و اصرخ لِصُراخها و تصرخ الملائكة لصراخنا فیغضب الله عزوجل لنا عند ذلك فیأمرناراً یقال لها: هَبْهَبْ قد اوقد علیها الف عام حتی اسودت لایدخلها روح ابداً ولایخرج منها غم ابداً فیقال لها التقطی قتلة الحسین صلوات الله علیه [1] .
رسول خدا (ص) فرمود: چون قیامت بر پا شود حضرت زهرا علیهاسلام در حالی كه جمعی از بانوان محشر به همراه آن بانو هستند از جانب خداوند تعالی به آن حضرت گفته می شود وارد بهشت شوید. آن بانوی گرانمایه در پاسخ می گوید: وارد بهشت نمی شوم تا بدانم كه به سر فرزندم حسین بعد از من چه آمده؟ در این موقع به فاطمه (ع) گفته می شود به قلب محشر نگاه كن. چون می نگرد حسینش را بی سر ایستاده می بیند بی تاب شده صیحه می زند من نیز از صیحه او صیحه می زنم و ملائكه از فریاد ما به فریاد می آیند پس خداوند متعال به خاطر ما خشمگین شده امر می كند به آتش جهنم كه شعله ور شود آتشی كه هزار سال شعله ور بوده و از شدت حرارت سیاه شده و هرگز رحمتی از خدا در آن وارد نشده و پیوسته اهل آن در رنج و عذاب و اندوه و عقاب خواهند بود به چنین آتشی امر می شود كه قاتلین حضرت سیدالشهدا علیه السلام را فرا گیرد. خدایا كشندگان حسین علیه السلام را لعنت كن.
آن دم كه خلق را به بر داور آورند
آنجا كه شخص را زپی كیفر آورند
خیزد خروش و و لوله از اهل عرش و فرش
چون قاتل حسین، به محشر در آورند
فرشی بگسترند زدیبا و پرنیان
كرسی نهند و فاطمه اطهر آورند
با هودجی زنور، زدرگاه ذوالجلال
در موكبش هزار ملك لشكر آورند
آل علی چو جمع شود بر مدار نور
آنگه به روی نی سر بی پیكر آورند
دست زتن بریده سردار كربلا
نوزاد نو شگفته علی اصغر آورند
در سایه سار بیرق سالار عاشقان
هفتاد كشته از پی یكدیگر آورند
از دیده جای اشك شود، سیل خون روان
آه و فغان، زسینه محشر بر آورند
از بس كه خاك اهل دو عالم بسر كنند
صحرای دیگری به صف محشر آورند [2] .
رسول خدا (ص) فرمود: چون قیامت بر پا شود حضرت زهرا علیهاسلام در حالی كه جمعی از بانوان محشر به همراه آن بانو هستند از جانب خداوند تعالی به آن حضرت گفته می شود وارد بهشت شوید. آن بانوی گرانمایه در پاسخ می گوید: وارد بهشت نمی شوم تا بدانم كه به سر فرزندم حسین بعد از من چه آمده؟ در این موقع به فاطمه (ع) گفته می شود به قلب محشر نگاه كن. چون می نگرد حسینش را بی سر ایستاده می بیند بی تاب شده صیحه می زند من نیز از صیحه او صیحه می زنم و ملائكه از فریاد ما به فریاد می آیند پس خداوند متعال به خاطر ما خشمگین شده امر می كند به آتش جهنم كه شعله ور شود آتشی كه هزار سال شعله ور بوده و از شدت حرارت سیاه شده و هرگز رحمتی از خدا در آن وارد نشده و پیوسته اهل آن در رنج و عذاب و اندوه و عقاب خواهند بود به چنین آتشی امر می شود كه قاتلین حضرت سیدالشهدا علیه السلام را فرا گیرد. خدایا كشندگان حسین علیه السلام را لعنت كن.
آن دم كه خلق را به بر داور آورند
آنجا كه شخص را زپی كیفر آورند
خیزد خروش و و لوله از اهل عرش و فرش
چون قاتل حسین، به محشر در آورند
فرشی بگسترند زدیبا و پرنیان
كرسی نهند و فاطمه اطهر آورند
با هودجی زنور، زدرگاه ذوالجلال
در موكبش هزار ملك لشكر آورند
آل علی چو جمع شود بر مدار نور
آنگه به روی نی سر بی پیكر آورند
دست زتن بریده سردار كربلا
نوزاد نو شگفته علی اصغر آورند
در سایه سار بیرق سالار عاشقان
هفتاد كشته از پی یكدیگر آورند
از دیده جای اشك شود، سیل خون روان
آه و فغان، زسینه محشر بر آورند
از بس كه خاك اهل دو عالم بسر كنند
صحرای دیگری به صف محشر آورند [2] .
[1] بحار، ج 222/43.
[2] سروده: عليرضا قمري، متخلص به صفا.